Jak walczyć z wulgaryzmami?

WŁĄCZ SIĘ DO AKCJI!

Wulgaryzm jest powszechny. Niestety w naszej szkole również się zadomowił. Przekleństwa na szkolnych korytarzach słychać z ust uczniów klas młodszych, z ust dojrzałych wydawałoby się gimnazjalistów, używają ich trudni uczniowie i ci „wzorowi”.  Różnica tkwi w pewnym pohamowaniu się, w zawstydzeniu. Moi drodzy uczniowie, czy jeśli coś jest powszechne, to jest modne? Czy jeśli coś jest powszechne, to jest dobre? Walczycie o prawo do własnego zdania, wyrażania siebie ubiorem, macie różne zainteresowania. Bardzo dobrze. Dlaczego zatem tak powszechnie są używane przez was brzydkie środki wyrażania siebie? Czy popisując się tymi umiejętnościami przy innych, pokazujecie w ten sposób: popatrz, potrafię i nie boję się? Czy to jest odwaga? Zgadzam się z tym, że zły przykład dają dorośli. Wskazują, że głównie wulgaryzmem można rozładować napięcia i emocje, albo wzbogacić własne ubogie słownictwo. Dlaczego jednak tak często korzystacie z właśnie tej „nauki”? Wulgaryzm jest wszechobecny i wydaje się być powszechnie akceptowany. Dowodem na to może być fakt, że zwrócenie komuś uwagi, dotyczącej używania wulgaryzmów, jest rzadkością. W ten sposób dochodzi do paradoksu, gdyż brak reakcji na wulgaryzmy, jest przez wielu postrzegany jako aprobata takiego sposobu mówienia. A zwracać uwagę mogą wszyscy, nie tylko nauczyciele. Macie do tego prawo. Możecie także dokonywać wyborów: „Nie będę robił/robiła ze swojej buzi śmietnika” mimo że, zostałam/em bezstresowo wychowany, miałam/em zły przykład, media przesiąknięte są przekleństwami, taka jest teraz moda itp.

Jak walczyć z wulgaryzmami? Podzielcie się sprawdzonymi przez was w praktyce wskazówkami. 

A oto kilka opini WIELKICH autorytetów:

• Profesor Miodek

• Profesor Bralczyk

• I jeszcze raz Pan Profesor Miodek

A teraz....:

zobacz co robią inni